نغمات

از هم آغوشی آن لعبَت شیرین حرکات
که رسید از لبِ لَعلَش به وجودم رَشَحات

شده ام غرقِ سَماع، دست فِشان می آیم
دست من نیست چنین حالت و این سان سَکَنات

دوش رفتم به سَرِ کویِ کَرَم خانه عشق
که تَراوَد زِ زمین و زِ  زمانش بَرَکات

از سَرِ لطف و کَرَم بار به درگاهم داد
دل و جانم به طَرَب آمده از آن وَجَنات

مَحوِ آن موی و لب و خالِ غزل ساز شدم
مژده آمد که شدی سفره نشین نَعَمات

مژه بر هم نزدم تا که زِ دستم نرود
لحظه های خوشِ وصلم به چنین آبِ حیات

بوی عطرِ نفس و هُرمِ دل انگیز تَنَش
کرده سازِ دل و احساس مرا پُر نَغَمات

نرگسِ چشمِ خُمارش چه شَرَرها که نزد
دین و ایمان و دلم رفته زِ دستم، صلوات

شده ام عاشق و رسوای بُتی شوخ و جوان
کِی توانم که رَهیدَن زِ کمندش، هَیهات

کرده بر گردنم او حلقه و می گرداند
هرکجا خواست دلش، در جَلَوات و خَلَوات


کمال پیری آذر"کمال"   ۱۳۹۶/۱۱/۱۴